|
کلیاتی در مورد اختلال خواندنبه بسیاری از دانش آموزانی که دارای اختلال خواندن هستند، متاسفانه برچسب کودن، کم ذهن، عقب مانده و امثال آن زده می شود که هیچ کدام صحیح نیستند. این دانش آموزان به علت مشکلی که در خواندن دارند، نمی توانند کتاب های درس علوم، ریاضی و امثال آن را بخوانند و بنابراین در آن درس ها نیز با مشکلاتی روبرو می شوند. تمامی مطالعات نشان می دهد که این اختلال قابل درمان است و نگارنده با تجربیاتی که دارد، این اطمینان خاطر را می دهد که آموزگاران و حتی والدین اگر به دانش و صبر و شکیبایی لازم مجهز باشند، قادرند این مشکل را حل کنند و حتی ممکن است بسیاری از این گونه دانش آموزان در زمینه های متعدد به پیشرفت های چشمگیری دست یابند. برای اطمینان خاطر شما، چند نفر از افراد مشهور و بسیار موفق که دارای اختلال یادگیری بوده اند، معرفی می شوند: آلبرت انیشتین نابغه ی ریاضی، تا 3 سالگی صحبت نکرد و تا 7 سالگی برای بیان هر جمله حتی جملات پیش پا افتاده، ابتدا باید به کلمات آن جمله فکر می کرد و پس از فرمول بندی و ترکیب کلمات، جمله را آرام با خود تکرار می کرد. انجام تکالیف مدرسه به استثنای حساب برای او دشوار بود و توانایی یادگیری هیچ یک از درس ها را نداشت. یکی از معلم هایش گفته بود که او به درد هیچ کاری نمی خورد توماس ادیسون مخترع، مبتکر و نابغه ی آمریکایی، در دوران کودکی، غیرطبیعی، گیج و ناقص العقل معرفی می شد و پدرش به او برچسب «احمق» می زد. وی در دفترچه ی خاطراتش نوشته است که هرگز قادر به پیشرفت تحصیلی در مدرسه نبوده و غالباً از جمله نفرات آخر کلاس بوده است آگوست رودین مجسمه ساز بزرگ فرانسه، به عنوان بدترین دانش آموز مدرسه اش شناخته شده بود. معلمش او را در کودکی آموزش ناپذیر تشخیص داد و به والدینش توصیه کرد او را دنبال کار بفرستند. پدر و مادر آگوست حتی تردید داشتند که او قادر باشد به کاری ساده مشغول شود و یا حتی بتواند زندگی مستقلی را اداره کند این افراد نیز از جمله نوابغی هستند که همگی اختلال خواندن داشته اند: لئوناردو داوینچی و والت دیسنی از هنرمندان جاودانه، مایکل فارادی و جیمز کلرک از دانشمندان برجسته، بتهون و موزارت نابغه های موسیقی و هانس کریستین اندرسون نویسنده ی معروف با آن چه نقل شد می توان باور کرد که نه تنها افراد دارای مشکلات خواندن می توانند مشکل شان را حل کنند، بلکه حتی ممکن است برحی از آن ها از استعدادهای درخشانی برخوردار باشند و در زمینه های مختلفی نبوغ شان را نشان دهند. با این همه اگر تصور کنیم که درمان و بازپروری این افراد با فعالیتی اندک امکان پذیر است، اشتباه کرده ایم. فرایند درمان مستلزم دانش، مهارت و هنر درمانگر و تلاش سخت و پیگیرانه ی درمانجو است. همچنین مستلزم همکاری، صبر و حوصله ی کافی والدین درمانجو است نقل از دکتر مصطفی تبریزی کلیاتی در مورد اختلال دیکته نویسیدانش آموزان زیادی وجود دارند که در درس دیکته دچار مشکل هستند و به نسبت تعداد غلط های املایی خود، نمرات کمتری دریافت می کنند. معمولاً معلمان و والدین برای تقویت دیکته ی دانش آموزان به راه های زیر متوسل می شوند به کودک پند و اندرز می دهند و از آنان کوشش بیشتری را طلب می کنند کودک را تحقیر، سرزنش و مواخذه می کنند به سرزنش و انتقاد از معلم می پردازند هر کدام از والدین، والد یا عضو دیگری از خانواده را مقصر می شمارند میزان تکالیف خانه و مدرسه را که به نوعی به درس دیکته مربوط می شود، افزایش می دهند از کودک می خواهند شکل صحیح کلماتی را که در نوشتن آن مرتکب اشتباه شده است، بارها بنویسد از دانش آموز می خواهند یک جمله بنویسد که در آن، شکل صحیح کلمه ای که در دیکته غلط نوشته است، به کار رود از دانش آموز می خواهند تا واژه ی درست مورد نظر را، یا فقط حرفی از آن واژه را که قبلاً غلط نوشته شده است، با رنگ قرمز، یا رنگ مشخص دیگری چند بار بنویسد تا در ذهنش پایدار بماند آیا فکر می کنید روش های نام برده شده می تواند مشکل دیکته نویسی دانش آموز را حل کند؟ آیا مشکل دانش آموز به این خاطر ادامه یافته است که به قدر کافی سرزنش، تحقیر و مواخذه نشده است؟ آیا مشکل به این جهت است که دانش آموز به اندازه ی کافی تمرین و تکرار نکرده است به این پرسش ها باید با احتیاط پاسخ داد. نصیحت و سرزنش به نتیجه ی مثبتی نخواهد انجامید. اما اگر دانش آموز درس مورد نظر را بارها و بارها تمرین کند و شکل صحیح کلمه را بارها و بارها بنویسد و یا آن کلمه را بارها و بارها در یک جمله به کار ببرد، البته که با توجه به استعداد خویش، نوشتن صحیح کلمه را خواهد آموخت و امکان اشتباه مجدد کاهش خواهد یافت. اما آیا تمرین های مکرر باعث یادگیری کودک می شود؟ آیا این یادگیری به سایر درس ها و واژه ها نیز انتقال می یابد؟ آیا برای یاد گرفتن تمام واژه های تازه، دانش آموز باید به همان میزان تلاش و تمرین و تکرار کند؟ آیا راه حل ساده تر و مطمئن تری وجود ندارد واقعیت این است که انواع اشتباهاتی که کودک مرتکب می شود، از یک نوع و یک سنخ نیستند تا بتوان با اتخاذ یک روش واحد همه ی آن اشتباهات را از بین برد و به پیشرفت وی اطمینان یافت نقل از دکتر مصطفی تبریزی
|